Ανάμεσα στους κόλπους της Ν.Ηρακλείτσας και Ν.Περάμου, το Σύμβολο Όρος καταλήγει στη θάλασσα σχηματίζοντας ένα επίμηκες ακρωτήριο, το οποίο αποτελείται από ασβεστολιθικά κυρίως πετρώματα.
Η γεωλογία του ακρωτήριου, η εγγύτητά του με τη θάλασσα, το ανάγλυφο και η μορφολογία του έχουν δημιουργήσει μια σειρά από αξιοσημείωτους και ενδιαφέροντες σχηματισμούς, όπως το αναρριχητικό πεδίο της Ρέμβης, τα «Κόκκινα Βράχια», το «Δόντι» ή τη «Φωκιότρυπα».
Αυτό όμως που ξεχωρίζει, καθώς ήταν γνωστό ήδη από την αρχαιότητα, είναι το «Σπήλαιο Άντρο των Νυμφών», ή «Σπηλιά της Κουκουβάγιας» ( όπως λανθασμένα αναφέρεται, από την κοινότητα των αναρριχητών).
Η ανάπτυξη του σπηλαίου έχει ΒΑ διεύθυνση, το πλάτος της εισόδου είναι 15 μ, το ύψος του φτάνει τα 17 μ, ενώ το συνολικό μήκος διαδρόμων είναι 70 μ. Το σπήλαιο στερείται ιδιαίτερου σπηλαιοδιάκοσμου.
Η γεωλογία του ακρωτήριου, η εγγύτητά του με τη θάλασσα, το ανάγλυφο και η μορφολογία του έχουν δημιουργήσει μια σειρά από αξιοσημείωτους και ενδιαφέροντες σχηματισμούς, όπως το αναρριχητικό πεδίο της Ρέμβης, τα «Κόκκινα Βράχια», το «Δόντι» ή τη «Φωκιότρυπα».
Αυτό όμως που ξεχωρίζει, καθώς ήταν γνωστό ήδη από την αρχαιότητα, είναι το «Σπήλαιο Άντρο των Νυμφών», ή «Σπηλιά της Κουκουβάγιας» ( όπως λανθασμένα αναφέρεται, από την κοινότητα των αναρριχητών).
Η ανάπτυξη του σπηλαίου έχει ΒΑ διεύθυνση, το πλάτος της εισόδου είναι 15 μ, το ύψος του φτάνει τα 17 μ, ενώ το συνολικό μήκος διαδρόμων είναι 70 μ. Το σπήλαιο στερείται ιδιαίτερου σπηλαιοδιάκοσμου.
Αποτελείται από τρία (3) διακριτά τμήματα. Στο πρώτο και τρίτο τμήμα του χαρακτηρίζεται από την έντονη παρουσία ογκόλιθων, λόγω καταπτώσεων τμημάτων της οροφής. Στο δεύτερο τμήμα αξιοπρόσεκτη είναι η θολωτή οροφή που φτάνει σε ύψος τα 14 μ.
Τα χαρακτηριστικά αυτά του σπηλαίου και οι νυχτερίδες, που διαβιούσαν σε αυτό, είχαν εξάψει τη φαντασία των αρχαίων, θεωρώντας το κατοικία θεοτήτων.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις άγνωστες πτυχές της προϊστορίας και ιστορίας του σπηλαίου υπάρχει η ιδιαίτερη και λεπτομερειακή περιγραφή, από το μακρινό 1938, του αρχαιολόγου Γ.Μπακαλάκη, (Πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρίας).
Τα χαρακτηριστικά αυτά του σπηλαίου και οι νυχτερίδες, που διαβιούσαν σε αυτό, είχαν εξάψει τη φαντασία των αρχαίων, θεωρώντας το κατοικία θεοτήτων.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις άγνωστες πτυχές της προϊστορίας και ιστορίας του σπηλαίου υπάρχει η ιδιαίτερη και λεπτομερειακή περιγραφή, από το μακρινό 1938, του αρχαιολόγου Γ.Μπακαλάκη, (Πρακτικά της Αρχαιολογικής Εταιρίας).
Το σπήλαιο εξερεύνησαν, φωτογράφησαν και χαρτογράφησαν τα μέλη της Σπηλαιολογίας Σ.Χ.Ο.Καβάλας Παπαποστόλου Θεόδωρος, Πολυχρονιάδης Τάσος και Σεμαλτιανός Νίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου