Στα πρανή ενός ρέματος, στις βόρειες παρυφές της Νάουσας, υπάρχει ένα σπήλαιο ιδιαίτερο, ένα σπήλαιο διαφορετικό, μια μικρή «ιδιοτροπία» της φύσης…
Το 95% των σπηλαίων παγκοσμίως διανοίγονται σε ασβεστόλιθο ή μάρμαρα. Λίγα μόνο σπήλαια «γεννιούνται» μέσα σε διαφορετικά πετρώματα. Οι «40 Κάμαρες» έχουν το προνόμιο να είναι ένα από αυτά, καθώς διανοίγεται σε τραβερτίνη: ανθρακικό ασβέστιο δηλαδή, το οποίο αποτίθεται γύρω από φυτική ύλη ( ρίζες, κλαδιά, κορμούς ή φύλλα ) , η οποία φυτική ύλη μετά την αποσύνθεσή της απομακρύνεται και αφήνει στο πέτρωμα την χαρακτηριστική πορώδη υφή, που χαρακτηρίζει τον τραβερτίνη ( και η οποία δημιουργεί ενίοτε πρωτογενή σπήλαια).
Η πρόσβαση στο σπήλαιο είναι εύκολη, η είσοδός του ευρύχωρη, με διαστάσεις 2x3m. Ο επισκέπτης προχωρά στην πραγματικότητα κατά μήκος ενός διαδρόμου (συνολικού μήκους περίπου 150m), ο οποίος μετασχηματίζεται από ευρύχωρους μικρούς θαλάμους, σε κυκλικές διαδρομές και στενά περάσματα, που δίνουν στο σπήλαιο αίσθηση πολυπλοκότητας και δαιδαλώδους διατομής (εξ΄ου και το όνομά του). Για να προσεγγίσει μάλιστα ο επισκέπτης το τέλος του σπηλαίου, μετά το μεγάλο θάλαμο με τους απολιθωμένους κορμούς δέντρων, απαιτείται αναρρίχηση.
Στο σπήλαιο διαβιούν αρκετοί τρωγλόφιλοι και τρωγλόβιοι οργανισμοί καθώς και μια μικρή αποικία νυχτερίδων.
Ο σπηλαιοδιάκοσμος, λόγω και της φύσης του τραβερτίνη είναι εντυπωσιακός. Εκτός από τα συνήθη σπηλαιοθέματα (σταλακτίτες, σταλαγμίτες και «κοράλλια») υπάρχουν εντυπωσιακές ασβεστιτικές κολώνες από απολιθωμένους κορμούς δέντρων ύψους ως 5m.
Η ευκολία πρόσβασης είναι ταυτόχρονα όμως και η «κατάρα» του σπηλαίου, καθώς ορισμένες από τις καλύτερες σπηλαιομορφές του είναι «βαρύτατα τραυματισμένες» από γκράφιτι ή σπασμένες…,
Οργή και Χαρά σε κάθε Βήμα,
Ευτυχία και Θλίψη σε μια Ανάμνηση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου