Οι πρώιμοι ταξιδευτές - περιηγητές του ελλαδικού χώρου αναφέρονται εκστασιασμένοι σε ανθρώπους αγράμματους καθημερινούς, ακτήμονες, γιδοβοσκούς ή αγρότες, που μπορούν να απαγγείλουν αποσπάσματα του Ομήρου ή ιστορίες από τον Ηρόδοτο! Σε τούτη τη μικρή γωνιά της Ευρώπης, ο χρόνος δεν ήταν ποτέ στατικός, αλλά κυλά και ενώνει με μια λεπτή αδιόρατη γραμμή το παρόν με το παρελθόν, το χρόνο με το χώρο, τους ανθρώπους με τα κρυμμένα μυστικά της γης… Απότομα φαράγγια, απάτητες κορυφές και σκοτεινές σπηλιές ήταν ανέκαθεν σε αυτή την χώρα χιλιόχρονης ιστορίας, καταφύγια και τόποι των κάθε λογής βασανισμένων και κατατρεγμένων, άντρα ληστών, στάνες βοσκών, ορμητήρια ανταρτών…
Ένας από αυτούς τους «καθημερινούς» ανθρώπους που το χρησιμοποιούσε, «χάρισε» και στο συγκεκριμένο σπήλαιο το όνομά του. Ένα σπήλαιο που αναπτύσσεται σε ασβεστόλιθους και μάρμαρα του Μενοίκιου Όρους, σε μικρή απόσταση από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών.
Η ευρύχωρη είσοδος, το σχήμα και η παντελής απουσία σπηλαιοδιακόσμου στο πρώτο τμήμα του σπηλαίου παραπέμπουν σε υπόγειο καρστικό αγωγό, μήκους περίπου 300m. Στο πρώτο αυτό τμήμα του σπηλαίου το πιο αξιόλογο ίσως εύρημα είναι οι επιγραφές εφήμερων επισκεπτών, από το πρόσφατο ή και πιο μακρινό παρελθόν. Μέσω μιας στενή διόδου ο επισκέπτης οδηγείται στο δεύτερο τμήμα του σπηλαίου, με πλούσιο, εντυπωσιακό και ποικίλο σπηλαιοδιάκοσμο, μήκους μεγαλύτερου των 300m, το οποίο βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο.
Αυτό όμως που κάνει το συγκεκριμένο σπήλαιο να ξεχωρίζει, κατηγοριοποιώντας το ως ένα από τα σημαντικότερα στο είδος του στην Ελλάδα, είναι η παρουσία μιας τεράστιας αποικίας νυχτερίδων, οι οποίες ζουν, διαχειμάζουν και αναπαράγονται εδώ, παράγοντας τεράστιες ποσότητες γουανό…
Ένας από αυτούς τους «καθημερινούς» ανθρώπους που το χρησιμοποιούσε, «χάρισε» και στο συγκεκριμένο σπήλαιο το όνομά του. Ένα σπήλαιο που αναπτύσσεται σε ασβεστόλιθους και μάρμαρα του Μενοίκιου Όρους, σε μικρή απόσταση από την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών.
Η ευρύχωρη είσοδος, το σχήμα και η παντελής απουσία σπηλαιοδιακόσμου στο πρώτο τμήμα του σπηλαίου παραπέμπουν σε υπόγειο καρστικό αγωγό, μήκους περίπου 300m. Στο πρώτο αυτό τμήμα του σπηλαίου το πιο αξιόλογο ίσως εύρημα είναι οι επιγραφές εφήμερων επισκεπτών, από το πρόσφατο ή και πιο μακρινό παρελθόν. Μέσω μιας στενή διόδου ο επισκέπτης οδηγείται στο δεύτερο τμήμα του σπηλαίου, με πλούσιο, εντυπωσιακό και ποικίλο σπηλαιοδιάκοσμο, μήκους μεγαλύτερου των 300m, το οποίο βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο.
Αυτό όμως που κάνει το συγκεκριμένο σπήλαιο να ξεχωρίζει, κατηγοριοποιώντας το ως ένα από τα σημαντικότερα στο είδος του στην Ελλάδα, είναι η παρουσία μιας τεράστιας αποικίας νυχτερίδων, οι οποίες ζουν, διαχειμάζουν και αναπαράγονται εδώ, παράγοντας τεράστιες ποσότητες γουανό…
" Stalactites are white and leaking,
The cave is narrow and black,
The story of caving is silent,
We will be back… "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου